Čestitam Reufu Bajroviću na kandidaturi za načelnika Općine Centar.

Bićemo takmaci.

Reuf je velika faca u politici, ako ne znate. Ovo kažem bez zezanja i sa mnogo respekta. Reuf je skoro pa profesionalni političar. U odnosu na mene zapravo posve profesionalni političar.

On je politički arhitekta, menadžer, dizajner, agent, ne znam kako da to nazovem, sa iskustvom u kreiranju više partija i njihovih predizbornih kampanja: od “Države za čovjeka”, preko “Željka Komšića – DF” kojeg je Reuf “i oplodio i rodio” i za njega osvojio vlast, pa sve do današnjeg “Građanskog Saveza”.

To što su prethodna dva bili propali projekti ne govori o Reufovoj nesposobnosti, već o nesposobnosti onih oko njega da ga skontaju i prate, jer čovjek je potpuno savremeni političar, a to znači da je decenijama ispred njihovog vremena (onih sa kojima je do sada sarađivao).

Ja sam to sve već jednom uporedio sa ruskim babuškama: otvoriš SDP – iskoči DF, otvoriš DF iskoči GS, i sada otvoriš GS, a iskoči džoker iz rukava – Reuf Bajrović – možda najveći adut i najvjerovatnije jedini istinski kandidat koji može parirati generalu Ajnadžiću, združenom kandidatu SDA i SBB-a za načelnika Općine Centar.

To što je Reuf profesionalni političar može biti prednost svima koji politiku shvataju ozbiljno i igraju tvrdo.

Ja nažalost ne volim profesionalne političare niti centralizovani sistem koji oni zagovaraju i održavaju, tako da u mojim očima debeo CV profesionalnog političara danas samo šteti nekom ko bi trebao biti svježi kandidat koji bi trebao reformisati stvari i promovisati demokratiju.

Iako o Reufu imam dobro mišljenje, ideološki smo na suprotnim stranama. Ja sam za reformu, za radikalnu promjenu, za revoluciju, tj. za evoluciju demokratije, (kao i Reuf  uostalom). Iako o Reufu imam dobro mišljenje, ja nemam dobro mišljenje o establišmentu, o profesionalnim političarima niti imam razloga o njima imati dobro mišljenje, (kao ni Reuf uostalom). Ali upravo zbog toga ni ne perpetuiram problem – ne osnivam partiju, ne pokušavam kroz partiju (iako je to bila moja prva pomisao sa GDS-om). Upravo radi toga što smatram partije prevaziđenim (barem u lokalnoj samoupravi) ne koristim princip koji je korijen čitavog problema nedemokratskih institucija vlasti “u nas”. Ne bavim se morbidno ozbiljnom partijskom politikom već vedrom, oslobađajućom i genijalnom nezavisnom stranom građanske demokratije.

Ja sam radi toga danas, sa svojih četrdeset i pet godina, za to da lokalna samouprava, (opština, grad, komuna) pripadne onima koji u njoj žive: običnim građanima. To podrazumijeva da lokalna zajednica postane uistinu nezavisna ne samo od viših nivoa vlasti (što u velikom dijelu i jeste), već, što je najvažnije, od partijskih centrala (centralizovanih partijskih korporacija) i njihovih naloga i direktiva “odozgo”.

Sloboda i nezavisnost građana kao i lokalne zajednice ne mogu koegzistirati sa direktivama visoko centralizovanih partija koje nose lična imena svojih osnivača i lidera i postavljaju svoje “vojnike”, “igrače”, “pijune”, “plaćenike” u lokalnim zajednicama.

Demokratija mora biti decentralizovana ili to onda nije demokratija, po definiciji. Demokratija ne postoji tamo gdje postoje partijske direktive. To i jeste problem svih ovih godina: “partizanska” okupacija opština, lokalnih zajednica od strane raznoraznih partija.

Vrijeme je da se građani oslobode te okupacije i u svojim opštinama proglase “slobodne teritorije”.

Mi, još uvijek slobodni građani, imamo priliku za ove izbore da odrubimo glave tim gujama – partijskim centralama, i oslobodimo se u nezavisnim opštinama uz nezavisne kandidate. Ne trebamo se plašiti tog koraka jer nećemo u tome biti usamljeni: pomoći ćemo jedni drugima i podržati jedni druge. Konfederacija nezavisnih opšćina koju, ako želimo, možemo sami stvoriti sporazumom djelovaće nezavisno i samostalno od partijskih centrala u odnosu sa EU.

Neka partijske centrale vuku na dno kace i u Srednji vijek one opštine i nivoe vlasti u kojima vladaju – mi u nezavisnim lokalnim zajednicama putem samouprave možemo odlučiti da upravimo naprijed u budućnost zajedno.

Radi toga podržavam sve nove i svježe nezavisne kandidate koji nisu migranti iz partija u partije, koji nisu “umiljata jagnjad (ili odmetnici) koja su više partija do sada muzli” (kao što je slučaj sa kandidatom u Starom gradu); podržavam nezavisne kandidate koji su obični slobodni i privatni građani koji ne žele ovim “ući u politiku” već upravo suprotno: “dovesti demokratiju” konačno u lokalnu zajednicu.

Radi toga mi je žao što ne mogu prihvatiti pomisao da bi bilo koji partijski kandidat bio dobro rješenje za Centar. Sve činjenice, teorija i logika govore da je svaki partijski pristup lokalnoj samoupravi zapravo perpetuiranje istog problema koji nas je do sada sputavao i unazađivao (naročito u Centru koji je ionako do sada držao SDP pa je načinio “općinom za pećinskog čvojeka”).

Partije su najveće zlo koje je do sada pogodilo lokalne zajednice iz prostog razloga što partijski funkcioneri (profesionalni političari koje partije postave na funkcije) nikada ne slušaju bazu, tj. građane (ni one koji su glasali za njih, a kamoli one druge čijim sudbinama raspolažu uprkos tome što nisu dobili njihov glas), već slušaju samo i jedino naredbe i direktive svojih partijskih centrala jer nisu predstavnici građana već samo obični pijuni partijskih centrala koje su nerijetko istinske kriminalne organizacije.

Taj sistem se mora prekinuti jer to nije demokratija. To nije decentralizovana vlast. To nije puni potencijal lokalne samouprave koji leži u Ustavu. To nije sloboda. To nije nezavisnost. To je partizanska okupacija i partijsko-korporativna i zavjera protiv građana i demokratije.

Ja zato danas, posljednjim snagama, a možda i posljednji put, vjerujem u demokratiju, u privatne građane, u nezavisne kandidate koje građani direktno biraju, a ne u partijsku politiku kandidata, u partijske kadrovske politike, u klijentelizam, u “članstvo = biračko tijelo”. Po mom skromnom mišljenju onaj ko ni sam ne vjeruje da bez partijske logistike ne može privući pažnju i dobiti glasove građana – on ne treba ni da se kandiduje, pogotovo ne  na lokalnim izborima.

Ja sam nezavisni kandidat. Obični građanin koji želi demistifikovati i popularizirati demokratiju, vratiti je na društvenu scenu, u dnevnu politiku u kulturu, ohrabriti lokalnu zajednicu da se njome bavi, svoje sugrađane da se ponašaju demokratski i vjeruju u demokratske principe. Ali prije svega im je moram “odgaditi” i “razgaditi” jer su im je politika i politikanstvo zgadili.

Znači ovdje se ne radi o politici, niti o političkoj pobjedi. Ovdje se ne promovira nikakvo ime, lik ili partija (ličnog imena i prezimena ili ne). Ovdje se radi o principu i vjeri. O demokratskom principu i vjeri u demokratiju. Sve što promoviram jesu građanska sloboda, nezavisnost i lokalna samouprava.

Mislim da demokratiji moramo dati posljednju šansu na ovim izborima.

Demokratiji, a ne partijama.