Ja Opštinu Centar ne vidim kao radničko naselje. Stoga mi “proletarijat” nije prioritet. Ne spadam u tu ljevicu i neću voditi tu vrstu kampanje. Taj me populizam ne interesuje i tim biračima se neću udvarati na taj način.

Ja Opštinu Centar ne vidim ni kao neradničko naselje – stoga mi ni “prekarijat” nije prioritet. Neću biti na usluzi gnjevnim nezaposlenim besposličarima nerealnih ambicija i apetita.

Ja Opštinu Centar ne vidim ni kao etno-selo. Stoga mi ni “narod” nije prioritet. Ne spadam u desnicu i neću voditi tu vrstu kampanje. Takav me populizam ne interesuje. U to kolo se neću hvatati jer nisam za folklorno društvo. Ja sam za “građansko društvo” tako da se  biračima neću obraćati ni na taj način.

Ja Opštinu Centar ne vidim ni kao igralište velikih komercijalnih banaka i multinacionalnih korporacija.

Ja opštinu Centar vidim kao elitnu opštinu obrazovanih i sposobnih mladih stručnjaka iz grada, zemlje i regije – ljudi od znanja, umijeća, ljudi sa svježim internacionalnim vezama i poznanstvima.

Oni će biti moj prioritet.

Elitna Opština Centar

Kada kažem “elitna” to ne znači “elitistička”. “Elita” označava “odabranu grupu koja je superiorna u sposobnostima i kvalitetima od ostalih u grupi ili društvu”. Da bi Opština Centar bila elitna opština u gradu, pa čak i državi, (a nije isključeno i u regiji)  potrebno je da uistinu postane opština u kojoj žive i u kojoj se nastanjuju sposobni i kvalitetni ljudi koji će svojom radnom i građanskom etikom, svojim individualnim kvalitetima i sposobnostima kao i svojim znanjem i umijećem pokazati da su, kada im opština obezbjedi elementarne uslove za rad i život, zbilja superiorni drugim zajednicama u gradu, državi, regiji.

Mnogi danas govore o “odlivu mozgova”, a gotovo niko ne govori o tome na koji način i na kojem nivou ga spriječiti. Mnoge važne pojave i procesi kao što su “odliv mozgova” i povratak raseljenih lica u ovoj zemlji zavise od lokalne samouprave, tj. od opštinske vlasti. Zato ja ovdje predstavljam i iznosim konkretno političko rješenje i viziju na lokalnom nivou vlasti, jednu novu i konkretnu politiku: novi smjer, novi pravac za društvo – pravac koji započinje na nivou opštine.

Tvrdim da opština mora prerasporediti prioritete, a s njima i opštinske prostore: kako poslovne – tako i stambene i upravo to je prvo što ću učiniti: dati opštinske prostore mladim, obrazovanim, sposobnim, poletnim ljudima, studentima, stručnjacima i poduzetnicima na korištenje.

Uvjerenja sam da Opština Centar mora ne samo zadržati, već svojom politikom i privući mlade studente i stručnjake.

Školstvo

Opština Centar je opština u kojoj se nalazi sjedište Univerziteta u Sarajevu kao i mnogo njegovih fakulteta i akademija. U jednoj “elitnoj opštini” mora biti i elitni univerzitet, a elitni univerzitet ne postoji bez elitnih profesora i studenata. Kao načelnik Opštine Centar ću izvrsne studente (njihova udruženja) pomoći opštinskim prostorima koje bi im ustupio na korištenje za učenje, za druženje.

Jednako tako bih ponudio na privremeno korištenje opštinske stanove zvučnim profesorskim imenima iz zemlje, regije i šire, a koje bi Sarajevski univerzitet namjeravao zaposliti. Ukratko, bez da ulazim u detalje saradnje, kao načelnik opštine ponudio bih partnerstvo Univerzitetu u tom smislu i nastojao skupa s ljudima sa univerziteta razvijati viziju opštine kao “univerzitetskog centra”.

Zdravstvo

Isto to važi i za zdravstvene institucije, bolnice i kliničke centre po kojima je ova opština karakteristična. Potrebno je ostvariti kontakte i saradnju između organa samouprave Opštine Centar i rukovodstava ovih institucija kako bi zajedno kreirali razvojnu politiku i budućnost koja je u interesu građana opštine.

Građanima trebaju stručnjaci – elitni stručnjaci, doktori, hirurzi, specijalisti, profesori. Građanima je u interesu da je Opština Centar centar dobre medicine kako zbog sopstvenih potreba, tako i zbog zdravstvenog turizma. Zato moramo u ovu opštinu privući obrazovane i stručne ljude, napraviti od nje centar u kojem se studira, uči, specijalizuje, radi.

Opština Centar mora postati centar znanja. Opšta klima u opštini mora biti klima rada, prosperiteta, razvoja, a to bez mladih ne ide.

Uloga političara u liberalnoj demokratiji bi trebala biti ta da obezbijede drugima uslove da se bave svojim poslom, tj. da pored vladavine prava obezbjede i vladavinu znanja i umijeća – nauke i umjetnosti.

Privilegije nisu prava.

Ja zakone neću i ne mogu mijenjati, niti ću “uvedenima u pravo” oduzimati njihova zakonom stečena prava, ali dok sam ja načelnik opštine Centar – mladi, perspektivni, obrazovani, kreativni, vrijedni, poletni, izvrsni, izuzetni, izvanredni ljudi će raspolagati  određenim privilegijama.

Ja se neću fokusirati na prošlost. Neću ulagati u nju, neću pričati o mrtvima, niti ću nastojati da oživim i motivišem one koji su izgubili volju i vjeru u sebe i demokratiju. Ja želim da ulažem u jedinu stvar koja može spasiti sve nas, a to je budućnost. Zato ću obratiti i posvetiti svu pažnju živima u ovoj opštini, a naročito mladima i najmlađima. U njih ću uložiti i budžetska sredstva i nade.

Prohodnost

Za najmlađe želim učiniti opštinu sigurnom i prohodnom. Želim da svi zajedno poradimo na uređenju parkinga, parkova i trotoara tako da životni prostor bude podređen djeci, dječjim kolicima, tj. mladim i uposlenim bračnim parovima s djecom.

Kosmopolitizam

Kvalitet intelektualnog, kulturnog, društvenog, poslovnog i životnog okruženja u centru ovog grada mora biti na daleko višem nivou nego što upravo jeste. On mora zadovoljiti, a zatim i postaviti određene standarde koji bi ostali trebali poželjeti da slijede. Opština Centar mora biti otvorena i kosmopolitska, a time elitna i za primjer čitavoj državi, pa i regiji.

Vizija pravednosti

Ovakva vizija kosmopolitske i prosperitetne Opštine Centar potrebuje socijalnu politiku koja neće favorizirati i prioretizirati one koji nemaju volje, nemaju znanja, nemaju škole, obrazovanja, nemaju snage, umijeća, nemaju cilja, sposobnosti, ili uopšte – nemaju pojma.

To je često bio slučaj do sada.

Ja neobrazovanima i neznalicama, psihičkim i fizičkim ovisnicima o državi neću biti dadilja u zamjenu za njihove glasove.

Ja računam isključivo na glasove i podršku onih koji iskreno misle i vjeruju da silnoj mladosti, dok je u snazi i naponu, ne treba dati samo šansu, već snažan poticaj – vjetar u leđa, ali ne da ide odavde već da ovdje gradi i izgradi sebi i svojoj djeci ono čemu teži i za čim žudi u tuđini. Učiniću sve da ih ne prevarim, ne zavaram i ne zamajavam još četiri godine njihovog profesionalnog ili studentskog života obećanjima, već da zajedno iznesemo tu promjenu i prokrčimo put u budućnost kroz korov trenutne administracije koja za njih ne mari.

Ja zaista ne znam koliko takvih ima. Ostaje mi da saznam na dan izbora.

Smjernice moje politike će se zato fokusirati na one koji imaju volju, imaju znanje, imaju školu i obrazovanje, koji imaju diplome, koji imaju odlične ocjene i preporuke, vrhunske rezultate, koji imaju snage, imaju umijeće, imaju cilj, imaju sposobnost, imaju budućnost.

Moja politika kao opštinskog načelnika će se voditi po onoj: “ko ima – njemu će se dati, ko nema – njemu će se oduzeti!” Već znam da neće biti popularna jer ja ću davati najboljima. To je moja vizija i definicija pravednosti: davaću onima kojima fali korak do cilja, korak do ostvarenja njihovih snova, a oduzeću od onih koji besciljno lutaju, u krug, tapkaju u mjestu već dvadeset i više godina.

Računam na podršku svih onih koji ne žele više davati džeparac mladima već im žele konačno dati dobru startnu poziciju na putu u budućnost, a to je opštinski prostor ili opštinski stan koji obrazovani i odgojeni mladi ljudi, bračni parovi, naročito mješoviti bračni parovi – zaslužuju pod ovim nebom.

Dakle ne samo priliku, nego i podstrek da nas sve zajedno povedu naprijed, svojom snagom, znanjem, sposobnostima, vještinama, umijećem, poznanstvima, idejama…

Kada im konačno damo tu prednost i prepustimo to vođstvo – ostaće nam samo još da se nadamo da nas, jednom kada stanu na noge, neće zaboraviti i zanemariti onako kao što smo mi zaboravili i zanemarili njih i svoje starije u svoj svojoj sebičnosti i narcisizmu.

Biračka dilema

Bijela kuga nam prijeti u prvom redu radi toga što mladi ne zasnivaju porodice jer nemaju izvor zarade, a imaju jako neizvjesnu budućnost. Mladi ne vide kako, ne vide kuda, ne vide gdje. Mladost im prolazi – prerasta u život sa daleko manje dostojanstva nego što smo ga imali mi. Zato i kažem: nema razloga rezati granu na kojoj sjedimo. Nema razloga potkresivati krila mladim i poletnima i davati onima koji nemaju budućnosti da doprinesu bilo čim. Nema razloga proizvoditi nesposobne i bezvoljne u kamen oko vrata sposobnih i poletnih.  Nesposobni su nesposobni da hrane sami sebe, a kamoli druge, a sposobni su sposobni da hrane i sebe i druge. Njima ću dati potrebna sredstva i prostore da se razvijaju – da nas razvijaju!

Ja ću voditi predizbornu kampanju, a zatim, (ukoliko budem izabran za načelnika) i politiku koja javno i jasno favorizira srednju građansku klasu u mojoj opštini:  mlade obrazovane stručnjake, naučnike, inžinjere, hirurge, profesore… Oni su, po mom mišljenju i iskustvu, najvrijednija, a najugroženija grupacija trenutno i ja ću ustati uz njih i za njih kao načelnik. Oni su marginalizirani, pauperizirani, obespravljeni, obeshrabreni i krajnje nezaštićeni.

Čini se da ih politička elita smatra svojevrsnim ideološkim ili klasnim neprijateljem, s obzirom da ih sistematski iseljava već dvadeset i više godina.

Ovi izuzetni, izvanredni, izvrsni pojedinci su pasivno-agresivnom administracijom današnjeg režima i društva poremećenih vrijednosti do sada bivali osujećeni i obeshrabreni, rastjerani ili raspamećeni. Jedina otvorena vrata koja su im nudili su bila vrata kroz koja su trebali napustiti zemlju.

Ja mislim da je vrijeme za radikalnu promjenu, za prevrat dosadašnjeg režima – barem u Opštini Centar. Građani moraju odlučiti da li žele da ovo društvo predvode i ovu državu vode naprijed u budućnost briljantni mladi, primjerni, civilizovani, obrazovani, odgojeni i odgovorni ljudi ili zaista žele da ga unazađuju kao do sada polukriminalni, problematični, primitivni, nasilni, neobrazovani, neodgojeni i neodgovorni ljudi.

Ovo nije teška dilema. Nije teško odlučiti između ovo dvoje.

 

 

Moja vizija opštine Centar je vizija elitne opštine. U njoj moraju postojati napredna rješenja na koja čekamo već godinama, rješenja koja su adekvatna za dvadeset i prvi vijek, a koja niti jedan profesionalni političar i stranački pijun nije do sada ponudio samo zato što bi to značilo političko samoubistvo u očima stranačkih centrala, glasača i članova. Ja sam nezavisni kandidat. Ja sebi mogu priuštiti svoju viziju, program i platformu.

 

Damir Nikšić