Komšić i Lagumdžija ne samo da prethodnih godina nisu uspjeli zaustaviti trend vraćanja političkog Sarajeva u stanje nalik na ono iz vremena NDH, nego samo što nisu počeli javno proglašavati izdajnicima i državnim neprijateljima opoziciju zato što odbija prikloniti se režimu koji je taj trend generirao.

I dalje nije jasno da li Komšić i Lagumdžija to čine svojom voljom, ili su na neki način ucijenjeni i primorani da prihvate ulogu režimskih marioneta, no kakav nam god odgovor budućnost bude dala on neće mnogo promijeniti činjenicu da su krajem druge decenije dvadeset i prvog vijeka ova dvojica bili najaktivniji i najefikasniji u razbijanju opozicije u FBiH, kao i to da su najgrlatije propagirali koaliciju sa retrogradnim osamnaestonovembarskim režimom u njegovoj borbi, gotovo svetom ratu, protiv antifašizma.

Umjesto da se bave krizom demokratije (naročito u Mostaru), dubokom krizom i podjelom društva, mobingom, prijetnjama, teškim povredama ljudskih i građanskih prava, nejednakošću, institucionalnom isključenošću Roma, Jevreja i svih onih koji su zbog svojih političkih i ljudskih stavova prepušteni sebi, nezaštićeni i neželjeni jer nisu od interesa osamnaestonovembarskom režimu, jer se aktivno opiru i ne uklapaju u apartheid; umjesto da ih zaštite, da ih odvrate od iseljavanja tako što će zaštititi posljednje ostatke građanskog društva i opozicije, ova dvojica su odlučili pomoći retrogradnom režimu da ubrza regresiju društva, da dovrši etnonacionalnu homogenizaciju i da do kraja uspostavi svoju hegemoniju.

U tom združenom poduhvatu neki od njihovih spin-majstora su otišli čak toliko daleko da za iseljavanje i odlazak mladih iz zemlje optuže opoziciju koja se, za razliku od njih, ne želi prikloniti osamnaestonovembarskom režimu i njegovom apartheidu.

Nakon što svi ti mandžurijski vitezovi-kandidati posljednjih izbora zadaju i posljednje udarce crvenoj Tuzli i ostacima crvenog Sarajeva i tako zauvijek završe sa ostacima ljevice i uopšte opozicije u svom dijelu zemlje, vjerovatno nas čekaju poprilično mračna vremena. Ako budu na nivou svog zadatka, ovih dana ćemo se sjećati kao sumraka, tj. kao početka još jednog totalnog pomračenja uma na ovim prostorima. Ne treba napominjati da u Sarajevu vjerovatno neće preostati niti jedna ulica nazvana po antifašistima iz perioda NDH (što ne znači da neće biti više ulica nazvanih po drugim značajnim osobama iz istog perioda), no prave razmjere eventualne katastrofe se mogu naslutiti iz pretpostavke da će to, ako do toga dođe, u tom trenutku vjerovatno biti naš najmanji problem.