Ali Stefan Tvrtko I Kotromanić i jeste bio po svojoj baki Jelisaveti legitimni nasljednik srpske krune dinastije Nemanjića.
Otud i titula: “kralj Srbljem, Bosni, Pomorju, Humskoj zemlji, Donjim Krajem, Zapadnim Stranam, Usori i Podrinju” koju su priznali Dubrovčani i počeli mu isplaćivati Svetodmitarski dohodak koji su prethodno plaćali srpskim vladarima.

Sam Tvrtko je napisao u svečanoj povelji Dubrovčanima 10. aprila 1378: “… i idoh v srbskuju zemlju … i tamo šdšu mi vjenčan bih bogom darovanim mi vijencem na kraljevstvo praroditelj mojih”, na osnovu čega se pretpostavlja da je krunidba u Mileševu srpskom krunom Nemanjića koja je, usput rečeno, papska kruna.

Izgleda da se krunisao i bosanskom krunom u Milima kod Visokog 1377. godine u franjevačkoj crkvi svetog Nikole kojeg spominje Mavro Orbini, a koju je podigao ban Stjepan II Kotromanić, Tvrtkov stric i u kojoj su se krunisali i sahranjivali bosanski vladari.

Kada su franjevci dolaskom Osmanlija ostali bez zaštite bosanskog plemstva neki bogumili (patareni) su 4. maja 1465. zapalili crkvu i samostan i ubili pet fratara, tako da je u najmanju ruku čudna verzija da je Tvrtka krunisao niko drugi do Did Crkve bosanske u franjevačkoj rimokatoličkoj crkvi u Milima.

No bez obzira na dvije Tvrtkove krune, najčudnije od svega je to što se “republikanci” oba entiteta otimaju za kralja, umjesto da dižu spomenik republici koja je prvi put u istoriji BiH (nakon rimske republike koja je bila okupatorska i kolonijalna) uspostavljena krajem novembra 1943. u Mrkonjić Gradu, a u kraljevskom gradu Jajcu i jugoslovenska republika. Najviše čudi što se upravo oni koji sebe nazivaju socijaldemokratama (nezavisnim i drugim) bave patrimonijalnom feudalnom državom, slave monarhe i apsolutizam, zaboravljajući ideju civilne vlasti, ideju republike kao “javne stvari”, što najbolje govori o krizi identiteta ljevice “unas”, tj. njenom ideološkom i vrijednosnom otuđenju od same sebe i sopstvenih principa.
Mislim da su lideri koji je vode na svim stranama posve zalutali i zaglibili u stvari i simboliku kojima se ne bi trebali baviti u zemlji nezaposlenih, zemlji zarobljenoj korupcijom i kriminalom ratnih i poratnih profitera i švercera, a sada i galopirajućom inflacijom.

Ipak ostaje mogućnost interpretacije kralja Tvrtka kao prvog zajedničkog kralja i vladara nekakve “Jugoslavije u malom” koja bi objasnila i samu BiH, naravno pod uslovom da postoji trun mudrosti u glavama socijaldemokrata i drugih BH patriota koji insistiraju na feudalnoj prošlosti i vladajućim dinastijama, umjesto što se otimaju i inate jedni drugima poput kakvih derišta i koriste Tvrtka kao “državotvornu maskotu” za svoje stranačke i zastranjele ideologije šireći neznanje i sijući novi razdor u BH društvu.